En zoals je op de fotoal kon zien, ik moest schuilen voor een onweersbui. Dit gedaanbij een benzine station, ondereen afdak.
Daar stopte een Boliviaanse VW bus van 40 jaar oud en de bestuurder vroeg of ze benzine hadden. Nu hoorde ik aan zijn spraak en kon zien aan zijn uiterlijk dat het geen Boliviaan was. Het bleek een Amerikaanse Italiaan te zijn en ik vroeg hem of hij in La Paz een harley zaak wist. Nee, zei hij,ik niet maar mijn vriend in die auto wel. Dus die maar gevraagd enhij wist zeker van wel, maar kon mij niet aan een naam helpen. Maar ik heb wel een visite kaarje van een motor rockband met een telf.nr. eropvan BORIS en als je die belt helpt hij en hij rijdt ook een harley.

Na de bui richting La Paz, maar 15 kilometer voor La Paz een file die ik voorbij rijd. Maar aan het eind van de file, net na een Benzine station, een sitdown demonstratie. Een stuk of 50 vrouwen op de weg.Ik parkeer bij het benzine station en doe na vraag bij buspagagiers die daar staan te wachten. Ze zijn aan het demonstreren voor een betere busverbinding of zoiets en ze hebben de laatste 3 uur niemand door gelaten. Nou wie niet waagt wie niet wint dacht ik, maar ik weet ook heel goed dat je ze met respect moet behandelen, anders vallen er klappen. Ik had vorige week nog info. dat 3 buschaufeurs de blokkade wilde breken, door naast elkaar op de demonstranten af te rijden. De voorruiten werden uit de bus gegooid met stenen, een chaufeur werd uit de bus getrokken en met stokken bewerkt en daarna met een pistool tegen zijn kop gedwongen om zijn bus dwars over de weg te zetten. Alle passagiers moesten in de bus blijven als levend schild. Ook van Jan Gerben, een verwoed Zuid-Amerika motorrijder, weet ik dat je voorzichtig moet zijn bij demonstraties

Ik loop zonder mijn helm op naar de vrouwen en vraag ze netjes waar voor ze aan het demonstreren zijn. Ze willen inderdaad een betere busverbinding en ik geef ze natuurlijk groot gelijk, maar of ik; als gehandicapte uit Hollanda; met mijn motor niet mag passeren ? Ze overleggen even en ja bingo, No Problem, ik mag er door. Ik vraag en bij de volgende blokkade ook No Problem ?. Nee hoor, we bellen dat je door mag. Ik loop terug naar mijn moter en zeg tegen de buspassagiers dat ik door mag. Ze snappen er niks van. Ik denk dat het komt door mijn betrouwbaar uiterlijk !En inderdaad bij alle blokkades wordt mij geen strooi breed in de weg gelegd en maken plaats voor mij.

In het centrum komt een Honda Shadow naast mij rijden en vraagtof alles goed is. Nee zeg ik, mijn achterrem werkt niet al te best en ik ben op zoek naar een motorzaak die dit kan repareren. Volg mij maar zegt hijen na 10 minuten staan wij bij een motorzaak. De eigenaar wil mij wel helpen, maar heeft niks van Harley en dan moet hij elke keer op en neer naar La Paz voor onderdelen. Dan kun je beter zelf naar de motorschop in La Paz gaan, maar dat is moeilijk uit te leggen. Dan stopt er een BMW GS 800, Kevin en Jessica, die wonen in La Paz en ze brengen mij wel. Dat is weer boffen.
Bij de motorzaak, de zaak uitgelegt, hij kan mij wel helpen, maar heeft geen DOT 5 silicone remolie. Kevin aan het bellen en ja hoor bij een motor anex auto zaak vanHondahebben ze1 fles.
Spreek af dat ik vrijdagmorgen om 9 uur bij de zaak ben met mijn olie. Bij Honda garage vraagt Kevin waar ik slaap, nou dat weet ik nog niet, maar een redelijk hoteletje is goed genoeg voor mij.
Hij belt Leo zijn beste vriend endie weet wel wat goedkoops te regelen bij zijn andere vriend. Ondertussen vragen zij mij wat ik wil doen enof enwat ik wil eten. Het liefst traditioneel eten en ik lust ALLES. En ik wil de Dead Road gaan rijden, als mijn rem gemaakt is tenminste. Als Leo er is op zijn Vespa, praten wij nog wat en gaan naar hotel dat Leo geregeld heeft. Perfekt voor mij, mijn motor kan langs de patio, ongeveer 10 meter van mijn kamer staan. Enik heb een groot bed en een klein bed ter beschikking. We spreken afdat zij mij om21.00 uur met de auto op komen halen, om te gaan eten.

Als ze mij om21.00 uur komen halen, moet ik mee naar de parade, i.v.m. de Doden Herdenking van de oorlog met Chilie, die ze verloren hebben en daardoor de toegang tot de oceaan. Het is een hele optocht met fanfares en alle leger onderdelen en veteranen. Een fanatieke bedoeling, maar wel kleurrijk.

En inderdaad een leuk restaurant, Leo heeft zijn vriendin ook bij Elza. Ze bestellen 3 traditionele schotels,1 met koud varkens vlees en 2 met warm vlees van Lama en Kalf. Paar flessen Boliviaanse wijn erbij en het feest kan beginnen. Er komt ook nog een vriend van hun mee eten, maar die komt iets later. Als hij komt en zich voorstelt als BORIS, haal ik de foto van de motor rockband uit mijn zak en vraag deze BORIS ? Inderdaad dezelfde, wat een toeval weer. Wij hebben een leuke avond en er gaan ook nog 6 liter bier door de keel, het meeste bij mij ( Joop ! ) moet ik bekennen.
Als later de rekening komt van in totaal 40 Euro, mag ik niks betalen, maar ik krijg het voor mekaar dat ik de helft betaal. Onder het eten hebben ze mij gevraagd of ik altijd alleen rijd, anders willen ze wel met mij de Dead Road gaan rijden. Dat is weer geluk hebben, hoef ik ook niet te zoeken. We spreken af dat als mijn motor voor13.00 uur klaar is, we vrijdag meteen gaan. Anders op zondag want op zaterdag is er een rit van de Harley-club en daar MOET ik mee naar toe of ik wil of niet.

s'Morgens om 09.00 uur komt Kevin mij ophalen en rijden samen naar de motorchop. Het is er klein en donker en ik moet via planken binnen rijden. Mijn remcilinder wordt gedemonteerd, zuiger heeft wel wat slijtage plekken. Kevin gaat op pad voor nieuwerubbers voor op de zuiger. Na 2.5 uur komt hij pas terug. Hijheeft ze uiteindelijk in een Amerikaanse autozaak gevonden voor 10 Euro.
Alles weer gemonteerd, maar het isniet veel beter, hetblijft sponzig. Volgens deeigenaar moet ik mijn remklauw loshalen en hoger houden, dan kan de lucht naar boven en beter ontlucht worden. Met tegenzin geef ik hem zijn zin, maar het wordt niks beter. Dan wil hij ook nog de koperen leiding vanaf de remcilinder tot aan de druk contactschakelaar los halen, maar dit gaat mij te ver en ik kap er mee. Hij is nog een hele tijd bezig om tegen Kevin uit te leggen dat ik eigenwijs ben en hij het kan maken. Maar ik stop ermee en mijn rem werkt redelijk als ik pomp. Voor 40 Euro ben ik klaar, maar het is te laat om nog de Dead Road te gaan rijden en we gaan wat eten. We eten langs de straat wat hier gebruikelijk is, maar hier is de hygiene ver te zoeken. Een grote ketel staat op klein pitje om het eten wat warm te houden wat thuis gemaakt is. Eris geen stromend water of elektra. 2 emmers koud water een om voor tespoelen en de andere om na te spoelen en de klant kan weer eten. Achteraf gezien had ik dit beter niet kunnen doen. Ook al kost het maar 40 cent per persoon.

Ik heb nu tijd over en wil wat foto's op de site gaan zetten. Jessica heeft bij haar ouders SNEL internet dus ik er mee naar toe. Als ik eindelijk mijn foto's geselekteerd heb en deze wil gaan verzenden, duurt dit 5 minuten per foto,x 80. Dus ongeveer 7 uur. We stoppen er dus mee. Want op vrijdag avond om22.00 uur komen de plaatselijke motorclubs bij elkaar in het park en gaan dan om een uur of 22.00 ergens doorzakken en daar wil ik wel bij zijn. Ik ga met Kevin en Jessica in een restaurantje eten en daarna naar het park. Echt leuk en gemoedelijk; kratje bier erbij. Ik vermaak me wel. Dan naar een kroeg in een ongure buitenwijk, maar terug in de sixties, platen van the Stones, Jim Morrison, Led Zeplin en een hoop andere tegen de muur en biker musik. Het bier vloeit rijkelijk en als ik moet pissen, ga ik echt terug in de tijd. Een grote goot en stinken, jammer dat ze in november mijn neus uit gepeuterd hebben, maar het is verschrikkelijk leuk, echt iets voor mij. Om 05.00 uur sluitingstijd en iedereen op motor of in auto gewoon rijdend naarhuis ! Ik word met de auto naar hethotel gebracht en ze wachten dan tot je binnen bent voor de veiligheid, ivm eventuele beroving.
Ik lig nog maar net in bed en bingo DIAREE niet te geloven ! De halve nacht zit ik op de WC en dun als water. s'Morgens ben ik te laat voor ontbijt. ik moet ik het bed verschonen, badkamer wet reinigen en wat onderbroeken spoelen, maar ik voel mij goed . Ik besluit om toch maar naar apotheek te gaan hier krijg ik een kuur van 5 dagen die ik af moet maken. Ik ga uitgebreid ontbijten met gebakken eieren en ham en kaas, leeg is leeg !

Om 12 uur zou de rit zijn van harley club en Kevin en Jessica komen mij om half12.30 uurhalen. Zij hebben nog niet ontbeten en eerst een broodje met onduidelijke beleg en daarna Boris op gehaalt om samen naar harley rit te rijden. Om13.30 uurzijn we daar, maar ze zouden op ons wachten. Ik word als een held ontvangen, want ze vinden het wel een prestatie om met een houten poot zoveel kilometer te maken en alleen door Zuid Amerika te rijden. Ik krijg later een speech van de president en verschillende cadeau's; waaronder badges en pin en mijn verteer is gratis. Ze besluiten om eerst te eten en dan pas te gaan rijden en iedereen gewoon alcohol, niet veel, maar toch. Om16.00 uur rijden we aan voor een rit van in totaal 30 kilometer met tankstop en stop. We moeten ook nog langs iemand zijn huis want zijn motor loopt niet goed. Bij een villa rijd hij zijn harley de garage binnen om er een minuut later met een andere ful-dres mee uit te komen. Nee, het zijn niet echt armoeizaaiers. Om goed18.00 uur zijn wij weer terug en is het tijd voor een broodje. Daarna breng ik mijn motor naar hotel en Kevin zou mij om20.30 uurop komen halen om te gaan eten. Ik voel mij goed en heb heel de dag geen last meer gehad en pak mijn 2de pil en rust nog even.

Om21.00 uur komt de vader van Kevin mij ophalen in zijn dikke Nissan Patrol. Ook Leo gaat mee.We gaan in een typisch Boliviaans restaurantje eten en ik MOET van de vader van Kevin lam eten dat is de specialiteit hier. Ik krijg eerst lamsschotel met rijst en later lams soep waar de overschot van de rijst in moet. best lekker. We drinken wat flessen donker bier erbij.
De vader is een verschrikkelijk aardige kerel, een typiche Boliviaan en hij vraagt honderd uit over van alles, hij spreekt goed engels. Ik krijg van hun nog cadeau een lamawollen trui en verschillende badges van Bolivia. Ik voel mij schuldig bij zoveel vriendelijkheid, alleen mag ik van hem niet de Dead Road gaan rijden, veel te gevaarlijk volgens hem en zeker met aanhanger. Als ik zeg dat ik naar de WC ga en stiekum de rekening van 11 Euro wil betalen krijg ik me toch op mijn kloten van hem ! Ik ben zijn gast. Als hij mij later naar hethotel brengt, zie ik net, voor dat we een tunnel in rijden, een motor met volle bepakking in de ander tunnel staan. Ik zie in een gang tussen de 2 tunnels in, iemand staan. De anderen hadden geen van allen iets gezien. De vader gaat bij rotonde terug de tunnel in om te gaan kijken en daar staat een Chileen met een kapotte motor. Wij slepen hem zo vlug mogelijk uit de tunnel naar een veilger plaats om eenplan te maken. Hij wil eigenlijk gaan camperen, maar om zo laat nog ergens aan te komen is geen optie. Ik bied hem aan, om mee naar mijn hotel te gaan. Ik heb toch een bed overen veilige stalling voor de motor.Hij vindt dit natuurlijkt ook een strak plan en we slepen hem naar het hotel. Kevin en Leo duwen de motor achterom naar parking en ik ga met zijn vader vragen voor de prijs, hem inschrijven en om de achteringang te laten openen. Voor 10 Euro mag hij slapen en ontbijten. Devader zegt; als hij nou niet genoeg geld heeft betaal ik de helft en jij de andere helft. Nee zegik, ik betaal wel. Hetis allang goed, maar wat een aardige man.
De Chileen vind het geen enkel probleem om te betalen. Hij komt uit Iquiqe, een bivakplaats van de DAKAR ralley, dus weer een steunpunt erbij, voor mij !

Nou iets over tanken; ik sta bij een pomp en echt goedkoop 35 cent de liter, dat is boffen denk ik. Maar nee, ik moet als buitenlander 1 Euro aftikken. Alleen met Boliviaanse plaat is het 35 cent ! Ik denk aan een plaat kom ik wel aan bij een sloper of zo en ik vertrek zonder te tanken. Zaterdag bij de rit heb ik met de plaat van Leo zijn vespa getankt, scheelt toch 15 Euro per volle tank en daar kun je hier voor eten en slapen. Dus ze kunnen mij hier de boom in.

Zondag morgen komen Leo en Kevin mij om 07 30 uur halen om de Dead Road te gaan rijden. Ik weet niet wat ik er van moet denken. Ze vertellen hier dat er echt veel doden vallen elk jaar opnieuw weer en zeker nu er geen onderhoud is omdat er een nieuwe weg ligt. Mijn achterremhoud ik ingedachten want je kunt overdag alleen naar beneden en na17.00 uur s'avonds pas omhoog.
In Mongolie hebben ze mij eens verteld dat er een spiksplinter nieuwe weg lagvan Ulanbataar naar Chor ongeveer 200 kilometer strak asfalt en in 2 uur te doen. Wij vertrokken door visum problemen pas om18.00 uur s'avonds en kwamen s'nachts om 2 uur ( na 8 uur door woestijn ploeteren ) pas in Chor aan. Ze waren hem nog aan het maken !
In Marokko heb ik met Willy, de slechste weg ooit gereden en die was volgens iedereen die wij vroegen, perfect te rijden. Maar wij butsten 40 kilometer van kei op kei en van gat in gat.
In Alaska met de Plumber, raadde iedereen ons af om de DALTON Hyway te rijden en wij zoefden met 80 kilometer gemiddelt naar Deadhorse Prudhoe Bay.
Dus ik zit toch in dubio. s'morgens vroeg zijn Leo en Kevin op tijd bij hotel en ik ben kip lekker, geen enkel probleem meer, wat dat betreft. Dan belt Kevin's vader om mij nog eens op mijn hart te drukken om erg voorzichtig te zijn en het zonder aanhangertje te doen en als ik in problemen kom, hij komt mij halen !Wat een aardige bezorgde man.
De rit naar boven tot 4700 meter en dan een stuk afdalen tot dat daar een geiten pad begint van 62.5 kilometer. tToch effen bekijken wat te doen, want terug kan niet ivm eenrichting.
We gaan in de mist en nattigheid naar beneden. Ik heb constant mijn achterrem erbij nodig ivm met grint en stenen en zit mij te bedenken dat het voor mij gekken werk is en gevaarlijker als ik had verwacht. Ik heb spijt dat ik er aan begonnen ben en zit mij te bedenken wat te doen. Ik ben nog nooit bang geweest op mijn brommerke, maar nu voel ik mij niet zeker.
Ik word gered door een afgrond, de weg is compleet weggespoelt zelfs tevoet kan niet en we moeten terug. Als we op de harde weg terug zijn, vertelt Kevin mij dat we na 6 kilometer via een steile afdaling, de route weer op kunnen pikken, maar ik zeg dat ik stop ik durf niet meer, het is over voor mij.

Wij rijden terug naar La Paz maar onderweg eten wij gezamelijk nog 7 grote forellen in een klein restaurant. Zij respesteren mijn beslissing !Wij dalen in de zon af terug naar La Paz, daar pikken wij Jessica op en belt Kevin zijn vader dat ik het niet gedaan heb. Hij is opgelucht en geeft mij groot gelijk. Gezamelijk rijden wij zuidwaards zij willen een eind tot buiten de stad mee rijden om dan afscheid te nemen. Ik tank nog een keer met Leo zijn plaat en dan vertrek ik alleen naar Oruro.

Misschien kom ik nu ook wel in aanmerking voor : 'hetwatje van het jaar ' verkiezing van de Alpentoer !

Theo : bedankt voor de extra foto ruimte, want het was echt op !