Ja; ik ben noodgedwongen weer op route ! Mijn brommer mocht maar 90 dagen in Peru blijven en nu moet ik er een keer mee de grens over, om in juli terug te komenvoor een langere trip.

Op maandag 5 maart ben ik naar Buenos-Aires gevlogen om van daar uitde VW-pickup naar Mar del Plata te brengen. Deze zoudoor een Nederlandse vrouw gekochtworden, maar dat ging achteraf niet door, omdat ze hem niet ingevoerd kon krijgen. Maar dat hoorde ik pas toen ik in Necochea bij de voormij bekende familie was.

Daar werd ik weer hartelijk ontvangen ! Nelson en zijn broer waren er ook, maar die vertrokken op donderdag voor 3 weken naar Spanje.

Maar op dinsdag werd ik ziek, grieperig, spierpijn en diaree. s'Avonds op tijd naar bed met een Paracetamol zetpil van 1000 mgr. en dan ben ik meestal na een dag wel weer beter. Maar deze keer niet. Op donderdag naar farmacia voor een paardenmiddel. Nu kosten medicijnen hier geen drol, maar deze keer: 3 pillen voor 9 euro, maar dan zou ik gegarandeerd beter zijn. Nou mooi niet dus, ik was wel wat beter, maar niet de oude. Ik had zelfs 4 dagen niks geen alcohol genuttigd !Op maandag was ik wel wat beter, maar nog steeds diaree.Heb toen toch maar een ticket naar Lima geboekt voor donderdag.

Ondertussen zaten ze met de VW-pickup in de maag, hij was noch steeds van Ludo maar wat te doen. Ik heb hem toen samen met de familie gekocht, we hebben hem letterlijk uitgemest : er lagen nog bananen in van een maand oud, onderbroeken, sokken en ongeveer 10 flessen met onduidelijke inhoud. De matrassen in de bak, daar stikte het de moord van de kakerlakken. Later de VWnaar een cleaning centra gebracht,om hem van binnen en buiten te cleanen. Dus nu ben ik mede-eigenaar van een VW transporter met dubbele cabine in puike conditie.Ikben bij de gemeente geweest voor een formulier, dit door een notaris laten bekrachtigen en nu mogen zij officieel met een Nederlands kenteken rijden, omdat de import papieren vanaf november op mijn naam stonden. Maar hij staat te koop of te huur, dus wie op vakantie wil in Zuid-Amerika: Ik heb een goede auto in de aanbieding. Officieel kan hij niet op Argentijns kenteken komen, maar via corupte mazen in de wet, moet dat met wat Pessos ook lukken. We hebben nu ook een aantrekkelijk bod van een Argentijn, die dat voor elkaar kan krijgen. En anders benader ik eind van het jaar wel wat Nederlanders die de DAKAR ralley willen gaan volgen.

Op donderdag morgen zou ik met de bus naar Buenos-Aires gaan om door te vliegen naar Lima, had al een buskaartje. Maar helaas STAKING van het openbaar vervoer. Ik kreeg wel mijn geld terug, maar nu moet ik met een remisse: dat is een soort teletaxi naar het vliegveld. Toch een 500 kilometer, maar misschien krijg ik het van mijn anulerings verzekering wel betaald. Onderweg nog 2 keer gestopt omdat ik mijn diaree nog niet kwijt ben, voel mij prima maar ik eet alleen maar brood en thee met ontbijt, overdag bananen en s'avonds kip met rijst.

Donderdag avond in Lima, kreeg van hetpersoneel plaats in Bussenis Class, dus ruimte genoeg voor mijn pootje en een goede vlucht. Had een hotel voor 2 nachten gereserveerd en vrijdag morgen met Enrique en Vladi gebeld om mijn motor op te halen. Ik moest er nog wat aan werken: mijn kilometer-teller werkte niet en had advies van firma Duckers nodighoe dit op te lossen. Dit is prima gelukt !

Ik had 2 weken van te voren contact gehad met Enrique en Vladi voor een motorverzekering voor heel zuid-Amerika, maar hier hadden ze niet veel mee gedaan. Nukwamenze pas in actie en nu kon ik alleen een WA-verzekering voor Peru afsluiten voor een heel jaar en nog duur ook. Dus Ludmila van de ATM-verzekering in Mar del Plata gebeld en deze verlengde mijn oude allrisk verzekering voor 2 maanden. Zemailde mij direct eennieuwe polis zodat ik nu in Argentinie en aangrenzende landen plus Peru mag rijden. En zij gaat aan de slag voor een verzekering voor heel Zuid-Amerika, welke ik in juli en augustus nodig hoop te hebben. Zij stuurt de rekening naar de bekende familie in Necochea, die hem zullen betalen

Mijn plan is om nu in Peru en Bolivia te gaan rijden. Met oa Machu Picha, Titikaka meer, zoutvlakten en de gevaarlijkste weg van La Paz richting Brazilie te gaan rijden. Maar het weer moet wel mee gaan zitten; de laatste week heeft het in de Andes verschrikkelijk geregend zodat veel wegen onbegaanbaar zijn door aardverschuivingen en de zoutvlaktes schijnt een witte modderpoel te zijn.

Later ga ik even Chilie inom 9 april s'morgens vroeg weer Peru in te gaan, dat is 1300 kilometer vanaf Lima en op 10 april heb ik s'avonds een vlucht naar Buenos-Aires waar ik een nacht overblijf om bij te komenen op 12 april weer naar Schiphol.

Zaterdagmorgen met stralend weer vertrokken naar het Zuiden en wil in Albenay gaan slapen in het zelfde hotel als met de DAKAR ralley. Van hier uit het binnenland in, over geasfalteerde wegen naar Cusco voor Machu Picha te bezoeken. Er is ook een kortere weg door de Andes maar deze is onverhard en dat lijkt mij met de overvloedige regen niet zo verstandig. Wat rijdt mijn brommerke weer super; met de nieuwe achterband en een grote beurt, hij lijkt wel nieuw. Het is eigenlijk van de zotte dat ik 550.00 kilometer met een ¨verkeerde¨ voorband gereden heb, maar beter laat dan nooit. De 450 kilometer verlopen zeer voorspoedig, onderweg wel een verschrikkelijk ongeluk gezien. Bij wegwerkzaam heden was net voor mij, een vrachtauto achter op een stilstaande vrachtauto gereden. De bovenkant van de cabine zat geplet tegen de bak van de vrachtauto en alleen zijn benen onder in de cabine waren te zien. Geen prettig gezicht mag ik wel zeggen en voordat er hier hulpverleners ter plaatse zijn duurt wel even. De voorste auto kon op eigen kracht een paar meter vooruit rijden zodat de cabine vrij kwam en nu begonnen vrachtwagen chaufeurs met een ijzerzaag de cabine los te zagen, wat een paniek situatie. Ben na 10 minuten door gereden en was nu alleen op de weg omdat auto verkeer gestremd was. Dat is ook een van de redenen dat ik altijd bij zulke situaties vooraan ga staan en het liefst gedeeltelijk naast de auto's en ik ben dan ook als eerste weg wat weer lekker opschiet.

Bij het motel aangekomen, aan het zwembad een lekkere fles bier genuttigd. Had s'morgens alleen thee met brood en onderweg bananen gegeten en cola gedronken. Had eigenlijk best wel honger, maar het was nog te vroeg om te gaan eten. Naast mij in het motel kwam Tim, een Peruaan staan. Hij was van Amerikaanse afkomst en sprak perfect Engels. Hij wist te vertellen dat ze de vrachwagen chauffeur levend uit de cabine hadden gekregen en dat hij op de weg lag te wachten op de ambulance en bij kennis was. Hij woont vlakbij Cusco en weet te vertellen dat vandaag heel de dag de weg versperd geweest is, door lawines. Alternatief is om via een andere weg te rijden, maar dat is 5 dagen rijden en die weg wil ik gaan rijden als ik naar Bolivia ga. Dus als de weg versperd is, wacht ik wel een dagje of zo. Ik zie wel, heb toch tijd genoeg. Ik ga een siesta doen, maar wordt pas om23.30 uurwakker endat is te laat om te gaan eten. Dus blijf ik maar in mijn bed. Om 06.00 uur ben ik klaar wakker en om06.30 uurben ik on route voor de 650 kilometer door de bergen te rijden, wat volgens Tim onmogelijk is in een dag. Maar na 450 kilometer is een leuk stadje om te overnachten.

Na getankt te hebben en droog brood met thee genutigd te hebben, ben ik op weg. De weg is echt steil en ik moet eerst een pas over van 4500 meter.Eenbeetje fris is het wel, maar zonnig en een redelijke goede weg. Op veel plaatsen stenen en modder op de weg, maar nergens opstakels waar ik niet langs kan. Tot dat ik na 350 kilometer bij een restaurant kom, waar ik kip met rijstgegeten heb enwaar een half uur geleden een grote steen lawine de weg versperd heeft, net buiten het dorp. Tim komt ook net aanrijden en we besluiten om eens te gaan kijken wat er aan de hand is. En inderdaad meters hoge keihoop op de straat tot in de rivier, zelfs te voet niet te doen. Er is al een wegwerker ter plaatse en die zegt dat om21.00 uur s'avonds de weg weer open is, maarhij staat alleen maar met zijn GSM te bellen en er gebeurt niks.Ik vermoed dat er op zondag ook niet veel zal gebeuren. Tim en ik rijden als de bliksem terug naar het dorp, om een slaapplek te zoeken, want het kon wel eens druk worden vermoeden wij. Bij het derde hostal hebben wij geluk 2 eenpersoons kamers voor 7 Euro per stuk en het ziet er netjes uit met douche en nieuwe TV, en vriendelijke mensen.

Heel de dag had ik al een slechte achter-rem, had hem al een keer ontlucht maar geen resultaat. Nu heb ik tijd om mijn remblokken te vervangen, wat eigenlijk niet hoeft volgens mij. Ik had ze voor de San- Francisco pas nog vervangen en kunnen niet op zijn. En inderdaad ze zijn nog dik genoeg , maar ik vervang ze toch maar voor de zekerheid. Ontlucht mijn rem weer, vul remolie bij, maar geen al te beste rem. Dus nu alleen de rem in noodgevallen pompend gebruiken enlater in een grotere stad bij een Harley knutselaar mijn remcilinder eens open te halen en eventueel de renzuiger te vervangen. Ik nodig Tim uit om mee te gaan eten, wat hij afslaat hij heeft voor heel de reis eten en drinken bij. Ik eet: ja het wordt saai, gegrilde kip met frites en fles bier. Het gaat al een stuk beter en durf weer zonder gevaar een flinke scheet te laten als dat nodig is, maar helemaal de oude ben ik nog niet

s'Morgens ben ik weer vroeg wakker, in hostal is er geen ontbijt dus ik ga maar weer eens bij de opruimings wekzaamheden kijken en inderdaad ze zijn nog volop aan het werk met bulldozers en ze verwachten dat ze om 10.00 uur klaar zijn en dat de weg weer open gaat. Ik ga terug naat het dorp om te ontbijten, bij hetpomp station staan minsten 20 autobussen waarvan de mensen gewoon in de bus geslapen hebben en nu met vuurtjes eten aan het maken zijn. Ook staan er minstens 100 vrachtauto's te wachten tot de weg weer open gaat. Na mijn ontbijt 2 broodjes met ei en thee, ga ik terug om heel de karavaan te passeren om vooraan te gaan staan. Hier stoppen ook 8 Peruaanse motorrijders die in het dorp geslapen hebben. Ik word in het Nederlands aan gesproken door ene Lars; hij is mede eigenaar van Peru Moto Reizen en is met 7 Amerikanen op weg naar Cusco waar zijn mede eigenaar vanuit Bolivia met 7 andere motorrijders ook komt. Als de weg opengaat zijn wij als eerste weg en hebben heel de weg voor ons alleen en een lekker zonnetje, Echt heerlijk rijden !

Om15.00 uuruur ben ik in Cusco waar ik meteen naar het treinstation ga om een ticket voor Machu Picha te kopen, want een wandeltrekking zit er voor mij niet in, vermoed ik. Met detrein en laatste stuk met de bus. Zo kan ik ook boven komen om te zien wat ze daar honderden jaren geledenuitgespookt hebben. Ik koop een treinticket en buskaartje, maar ik besluit om de eerste 80 kilometer met demotor zelf te rijden en aan de voet van de bergen de trein te pakken. Hoef ik ook niet om 04.00 uur s'morgens in de bus te zitten en kan nu voordat het donker wordt daar zijn.

In het dorp bij het eerste hotel wil Lars net de poort dicht doen van de garage, maar voor mij is er ook nog wel plaats; wat een toeval !Maar het wordt nog gekker. Ik krijg een een-persoons kamer met groot bed voor mij alleen. Ik gooi mijn spullen op de kamer en ga een pint drinken met Lars en zijn maat Geert. En wat blijkt in de groep van Geert zijn 6 Amerikanen en HARRY CLEVEN uit Riethoven; die in juni mee geweest is met de Alpentour van Ger Jacobs. We gaan gezamelijk eten en als iedereen naar hotel terug gaat besluiten Harry en ik nog een pint te pakken en later met taxi terug te gaannaar hethotel. Nu zijn er hier van die riksa's :3 wiel taxi met een 150 cc motor en geschikt voor 3 personen. Wij pakken er een, maar wij weten de naam van hotel niet, dus hij moet maar wat rond crossen dan zien we wel waar we moeten zijn. Als hij een steile weg afrijd zien we dat we verkeerd zijn en hij moet draaien. Maar hij komt niet meer op gang en wij moeten duwen, wat ik natuurlijk niet kan. Ik moet nu in het midden gaan zitten en Harry moet de hele helling mee duwen. Boven klimt Harry doodop in de riksa en wij naar hotel waar Harry nog zwaar hijgend binnen komt.Ze vragen wat er aan de hand is; ze lachen zich kapot en dat voor ongeveer 1.25 Euro voor de taxi en ik was helemaal niet moe. Na nog een paar pinten gaan ook wij als laatsten slapen. Op weg naar mijn kamer moet ik door de tuin en daar ruik ik Hombre De La Noche. Ik pluk een grote tak en neem die mee naar mijn kamer, waar ik heel de nacht een lekkere lucht heb !