s'Morgens goed op tijd naar het eindpunt van special gereden en daar wacht ik op de eerste deelnemers. Frans Verhoeven finisht daar als achtste wat zeer goed is voor hem, maar hij maakt elke dag wel wat raars mee met zijn motor. Er flikkert vanalles af, waar hij zelf niks aan kan doen, alles is gewoon te zwak voor een topper. Gisterenwas hij na de finish zelf gebroken, hij reed op een tweedeá derde plek en dan breekt heel de opbouw van de elektronica; waaronder roadbook GPS en sintinel. Hij heeft met gevaar voor eigen leven met een hand gestuurd en met andere hand heel de zooi omhoog gehouden en toch als achste gefinisht. Maar na finish zag hij het helemaal niet meer zitten en had het helemaal gehad met zijn Cherco. Maar vandaag weer achste en alles zit nog op de motor.

Hier kunnen wij de finish wel zien maar er niet bijkomen. Ja : het begint saai te worden, maar hier vraagt een Amerikaanse TV crew of ze mij mogen intervieuwen en filmen. Na het intervieuw willen ze gaan filmen op de motor, maar ik vraag hun om te wachten op Frans Verhoeven dan kunnen ze ons samen filmen. Ditlijkt mij wel een leuk contrast :Ralley-motor en een Harley Chopper met aanhanger. En ik weet zeker dat Frans hier wel voor in is, daar ken ik hem goed genoeg voor. En inderdaad als ik Frans roep draait hij onmiddelijk om en komt met een wheely terug.

Samen rijden wij ongeveer 5 kilometer langs en voor elkaar en worden wij van alle kanten gefilmt, dan vertrekt Frans met een wheely.

Later word ik ingehaald door het Spaans- Italiaans team van Villedoms waar ik afgelopen zondag mee ontbeten heb, ook zij vragen om wat foto's te maken. Zie de foto's later. Gisteren is de Tatra van het Tjechies team verongelukt, zij stonden op de tweede plek tussen de2 Ivecos van de Rooy in. In de verbindings routezijn de chauffeur en navigator gaan liggen slapen en de monteur heeft het stuur overgenomen. Nu was het de bedoeling dat hij wakker zou blijven en niet in slaap zou vallen, maar helaas; hij rijdt van de weg in een greppel en raakt de hele vooras kwijt en slaat over de kop. De een eengebroken rug en de ander schedelbasis factuur en wat keinere breuken hier en daar.

Arica laat ik links liggen en rijd meteen door naar de grens om die vandaag al te passeren en na te vragen hoelang mijn motor in Peru mag blijven. Zelf vlieg ik donderdag naar huis en mijn motor wil ik in Lima stallen, om in Juli naar het noorden te gaan rijden. Maar helaas mijn motor mag maar 90 dagen inPerublijven en ik 183 dagen! Ikhad het liever andersom gehad dan was er geen probleem geweest. Ben hier 2 uur met alles en iedereen bezig geweest om mijn vergunning voor de motor net zo lang te krijgen als mijn vergunning, maar dan mag ik nog niet zonder mijn motor het land uit.

Zelfs de hoogste chef bemoeit zich ermee, maar we komen er niet uit. Ze zijn allemaal even vriendelijk en behulpzaam maar niemand durft de beslissing te nemen. Na wat telefoon werk krijg ik het advies om morgenvroeg om08.30 uurnaar de douane te gaan op industriepark van Tacna.

Dus in Tacna naar een leuk hotel gaan zoeken, wat samen werkt met het hotel waar ik in Iquique geslapen had. Dit hotel was ook goed, alleen de verplaatsing van mijn motor toen, vond ik niet zo geweldig. Ik krijg het hotel niet gevonden en ik word van het kastje naar de muur gestuurd, dan vraag ik het aan een politieman. Die weet het ook niet, maar hij belt voor mij naar het hotel en een collega van hem zal mij voorrijden naar hotel. Hij legt het verkeer stop zodat wij kunnen draaien en dan direct naar het hotel. De politie hier in Zuid-Amerika is wat mij betreft altijd zeer correct en behulpzaam ! Je moet ze alleen niet in het ootje proberen te nemen en absoluut geen grote bek open trekken. Als je ze netjes een hand geeft en aanspreekt met señor en porfabor en gracias, zegt krijg je alles voor elkaar. Later nog het vorige verslag afgeschreven, gegeten met een flesje wijn erbij en op tijd naar bed.

s'Morgens om08.30 uursta ik bij de douane op het industrie terrein. Ook hier weer heel vriendelijk ontvangen, maar ook zij weten er ook geen raad mee. Er wordt wat gebelt en ik krijg een Engels sprekende douanebeambte aan de lijn, die vraagt mij om met mijn motor naar zijn office te komen op het vliegveld waar ik gisteren langs gekomen ben. Inderdaad weer een en al vriendelijkheid en hij was een partij trots dat hij Engels sprak en zijn collega's niet. Hij wist hoe het zat, ik moet mijn motor ergens stallen en dan bij de politie melden waar dat is. Die gaan met mij mee om de persoons gegevens van de eigenaar van de zaak te noteren. Mijn motor mag dan het pand niet verlaten en dat wordt enkele keren gecontroleerd in de tijd dat ik weg ben. De politie maakt daarvan een rapport op en met dat rapport moet ik, voor dat ik het land uitga, naar de douane op het vliegveld. Dan wordt mijn motor losgekoppeld van mijn paspoort en mag ik een jaar weg blijven. Als ik terug kom word hij weer gekoppeld en mag hij weer 90 dagen blijven en ik 183 dagen, deze regels heb ik in het Engels en in het Spaans meegekregen.Ik ben benieuwd hoe dat gaat lopen !

Eigenlijk veel te laat begin ik nog aan mijn rit van 500 kilometer. Ik wil bij het bivac van de motoren gaan slapen in Camana en niet bij trucks en cars in Arequipa. Dan kan ik de dag erna eerst 250 kilometer op de verbindings route tussen de motoren en heb ik van service trucks e.d. geen last en zij niet van mij. In Camana slapen de motorrijders met zijn alle in een loods zonder ondersteuning, dus zelf sleutelen als dat nodig zou zijn en de dag erna ook zonder service naar Nasca, waar de service trucks veel later als zij zullen ariveren, een zogenaamde marathon etappe.

Het is druk op de weg, met vaak bergachtig terrein wat wel bij Peru hoort volgens mij en veel langs de oceaan af rijden,echt heel mooi.

Mijn achterband krijg ik niet onder controle, ik weet wel hoe hard een normale wegband moet zijn, maar niet hoe hard een noppenband zou moeten zijn. Eigenlijk is de achterband niet geschikt voor mijn motor hij is te zwak, normaal kan ik met een 140 brede band rijden en deze is maar 120 breed. En dit is de enige band van 16 inch die er in de handel is. Als ik hem op normale spanning breng is hij te zwak voor een motor van 300 kilo met een gewichtig persoon erop en een aanhanger erachter. Als er spoorvorming is, lijkt het af en toe net of ik met een slappe achterband rijdt. Vooral met inhalen is dit een rot gevoel, het midden van de weg ligt vaak wat hoger en als ik dan terug ga naar mijn eigen helft, kwispelt mijn motor met zijn kont. Ook mijn benzine verbruik ligt veel hoger als wat ik gewend ben. Als ik hem te hard oppomp zoekt hij constant zijn weg bij spoorvorming, dus het experiment met noppenachterband is mislukt en als deze versleten is weer normale wegband.

Mijn voorband daar in tegen bevalt mij zeer goed, deze is robuuster als mijn normale voorband en het stuur en remgedrag zijn beduidend beter. Vooral bij grind en zand breekt hij niet of nauwelijks uit. Dus dit zal hij wel blijven als de levensduur tenminste redelijk is. En er isheel veel keus met 21 inch banden.

Heel de dag zijn er heel veel Peruaanse motoren die net als ik, nu de ralley voor een paar dagen komen volgen. Ik heb leuk contact met hun bij stops e.d. s'Middags eet ik met een Frans team, zij hadden net kip en kalfsvlees besteld, maar er is ook konijn, dus voor mij een rabbit . Nou weet ik niet of jullie ooit een konijn met TENEN gezien hebben, maar ik heb er een opgegeten. Als ik later de foto's aan Peruanen laat zien, blijkt dat ik een cavia opgepeuzeld heb. Als iemand thuis nu wat van die beesten heeft waar je geen raad mee weet, breng ze maar naar Eersel. Voor Arequipa draai ik meteen links af naar Camana, dat moet makkelijk gaan voor dat het donker wordt. Ze hebben hier geen zomertijd en het tijdsverschil met Chili is 2 uur dusom 19.00uur wordt het hier al redelijk donker, maar s'morgens om 05.00 uur is het al licht.

Als ik net na de stad stop om wat foto's te maken, ja doe ik echt hoor Michaël ! stopt er ook een Honda faldera of zoiets met een Peruaans kenteken. Er zit eenkoppel op, even mee gepraat en natuurlijk meer foto's. Later in de bergen zie ik hem op zijn buik aan zijn achterwiel werken. Blijkt hij een lekke achterband te hebben en hij is in de weer met een spuitbus van 5 jaar oud en dat werkt dan niet meer. Geen nood want ik heb nog een prop bij mij, er zit een spijker in zijn band die eruit gehaald, de vijl erin om het gat wat groter te maken en mijn laatste prop erin. Met mijn voetpomp de band redelijk op spanning gekregen en rijden maar weer. Hij nodigt mij uit voor s'avonds met hun te eten in Camana en samen een hostal of zoiets te zoeken. Hij rijd veel harder als ik en als ik het laatste stuk in het donker moet rijden, schiet het helemaal niet meer op. Vooraan in het dorp staat hij mij op te wachten, hij heeft al een hostal gevonden waar zijn vriendin al is. Later met een driewiel taxi naar het dorp om te eten en we hebben geluk het is dorpsfeest omdat de ralley er is. Live muziek en vuurwerk, alleen er is niemand van de deelnemers, die moeten s'morgens vroeg uit bed om om05.00 uur te vertrekken, voor een verbinding van 250 kilometer. Ik eet lekker met Carlos en Monica en zij betalen het eten en ik mijn 5 liter bier.

We spreken af om s'morgens om 5.30 aan te rijden en onderweg een ontbijtje te pakken. Maar om05.30 uurzijn zij niet wakker en ik we spreken af dat ik maar aan moet rijden zij zien mij wel weer onderweg. Ik zie nog veel motorrijders op weg naar special van vandaag en als hij mij om 7.30 nog niet ingehaalt heeft, pak ik een ontbijt. Ik krijg een ontbijt met voorgerecht hoofdgerecht en nagerecht, maar de kok blijft vol houden dat dit onbijt is. Maar mijn Spaans is wel zo goed dat het pecies overeen kwam met het menu van de dag en dit alles voor 2 Euro. Als ik hier zit, passeert Carlos, maar hij ziet mij niet en later zie ik hem ook niet meer.

Bij de start van de special zijn alle motorrijders al weg en staan al veel auto's te wachten tot zij mogen vertrekken. Eric van Loon heeft gisteren 3 uur verloren met kapotte V snaren en is gezakt naar plaats 15. Team de Rooy komt ook voltallig en bij hun is de stemming opperbest. Gerard stevig aan de leiding en alle 5 de trucksnog in de race en allemaal bij eerste 10. Later rijd ik door naar Nasca waar ik om 12 uur al bij het bivac ben, maar nog geen bandje voor mij. Ik parkeer mijn motor op VIP parking en loop naar de aanloop route van bivac en bingo meteen een Hongaars team wat mij in de auto mee binnen neemt. De snelste motorrijders zitten in een grote tent bij elkaaar te rusten en te wachten op service auto's, leuk omdat ook eens mee te maken. Als de serviceauto's binnen komen ga ik naar het Honda team om te kijken of De WOERK er ook is, want ik ben beniewd naar zijn verhaal. Hij is er nog niet, hij zou later in de service auto van Henk mee binnenkomen volgens monteurs. Als Henk later binnen komt vertrekt hij meteen met De WOERK naar organisatie tent. Wat blijkt Van GEEL is gevallen en zijn pols gebroken, dat is echt balen. Even later komen ze met zijn motorkleding terug. De stemming is bedrukt, echt kloten om de voorlaatste dag uit te vallen. Later komt Marco met zijn pols in een breace, hij baalt stevig. Hun vrouwen zijn om13.00 uur geland om de finish te zien en zij liggen er alle 2 uit. Tot overmaat van ramp zijn hun vrouwen alle bagage kwijt geraakt en ze SMSen dat ze aan het choppen zijn ! Marco had zich voor genomen om het rustig aan te doen en geen enkel risico te nemen. Op het strand, in een heel snel stuk, waren hem er wel 10 motoren voorbij gereden, maar hij hield zich in om geen risico te nemen. Als hij aan zijn roadbook iets moet resetten, gaat hij dertig km per rijden. Hij ziet een greppel niet en valt met polsbreuk tot gevolg. De WOERK verteld zijn verhaal ook. De dag voor de San Francisco pas was hij stevig gevallen en hij was blij dat die dag dus eruit ging en hij rustig over de pas kon rijden zonder tijdsdruk.

Zaterdag het rondje Copiapo ging beter als verwacht en zondag de rustdag deed hem goed, maar maandag naar Antofagasto valt hij weer en krijgt last van zijn schouder. Die morgen in Antofagasto zie ik hem vertrekken maar spreek hem niet, hij valt die dag en daarbij loopt hij een scheurtje in zijn schouderblad op, blijkt later. Als hij weer valt en daarbij zijn knie zwaar blesseert rijd hij nog 10 kilometer en dan trekt hij de stekker eruit het gaat absoluut niet meer. Hij belt naar huis en het is over en uit met De WOERK.

In het bivac zie ik Marco Reinike, hij zit nog in de race en met zijn arm gaat elke dag een stuk beter, hij is vol vertrouwen om te finishen. Als hij ziet dat ik nog geen bandje heb, gaat hij met mij naar organisatie om een bandje te vragen voor het podium van Zondag, want daar wil ik toch wel bij zijn. Het lukt hem en hij belooft dat hij zondagmorgen, voor dat hij het feest terrein oprijd, mij het bandje zal geven. Hij komt als een van de laatste motorrijder toch met de eerste binnen. Kijk daar heb ik iets aan. Om17.00 uur ga ik naar mijn motor om aan de computer mijn verslag te gaan maken. Maar het loopt anders als gepland. Ik verlaat het terrein via VIP poort want daar wordt niet gescand. Bij mijn motor staat een Toyota jeep en 2 mannen, zij zijn kennelijk op mij aan het wachten. Het is Carlos Buhmann een Zuid-Afrikaan die ik 2 jaar terug in Marokko een paar dagen gezien heb en waar ik mee op de boot zat. Hij is nu met een Tjech, Milan Elznic, die ook eigenaar van de auto is, in Zuid-Amerika aan het rond trekken. We besluiten om in het dorp een hostal te zoeken met een grote parkeerplaats, waar zij in de auto kunnen slapen. Daar gaan mijn goeie plannen om aan mijn verslag te gaan werken! Als we een motel zien voor de stad met zwembad en veel parkeer ruimte, is de keus gauw gemaakt. Als wij bij de poort aanbellen komt Marc mijn Franse organisatie-vriend de poort open doen. Zij slapen met zijn vieren hier, want zij hebben morgen de securitie bij de start van de special 70 kilometer hier vandaan. Voor mij is er nog een kamer vrij en we besluiten dat we eerst mijn rekening van de bekeuring gaan vereffenen. Het bier vloeit rijkelijk en van zwemmen komt niks meer terecht, en van douchen ook niet meer, wat wel jammer is want als het hier regent heb je een SUPER douche. Zie later de foto's. We gaan met zijn zevenen in de taxi in het dorp eten. Om24.00 uur zijn wij terug, Marc met zijn club moet om 05.00 uur weg zijn naar special. En ze beloven dat wij heel dicht bij de start zullen zijn. als we op tijd daar zijn. Om05.30 uurzijn wij ook weg en wij zitten vlak bij de start. Marc regelt een stoel voor mij, de koffie wordt gezet en wij krijgen wat broodjes. Wij zien alle motorrijders voor onze neus vertrekken, ook de Chinees met nr. 94 op zijn Ching Cheng zit nog in de race, evenals de Argentijn nr. 150 op zijn 2 takt van 150 CC, en allebei hebben ze onderweg benzine van me gehad. Na de start besluit ik om meteen om te vertrekken en niet in Pisco maar in Lima te gaan slapen. Dat is nog 450 kilometer en ik hoop om daar om ongeveer 14.00 uur te zijn. Kan ik alvast een garage en hotel zoeken en aan mij verslag gaan werken. Maar het loopt weer anders !!!!! Wordt vervolgd !

Frans zou zeggen je weet wel wanneer je vertrekt op een Harley maar niet wanneer je aankomt.

En voor Joop die ook weer on line is, ik ga nu een vette pint drinken !

Allemaal bedankt voor de reacties, morgen meer en dan ook de foto's hoop ik althans toch !