Twee Dakarsgeleden ben ik met sneltreinvaart door Patagonia geraast. Nu wil ik het eens wat rustiger aan doen en ook ter plaatse wat rondritjes maken.
Ben al wel wat later weg, doordat mijn brommerke wat later van de boot af was, dan gepland. Maar een 5.000 km. in goed 2 weken is voor mij, echt kalm aan.

VOLVO'S
Ik had via ons Drieka algehoord dat er een kleine honderd oudere volvo's uit Nederland, vanuit Buenos-Aires naar Vuurland zouden rijden en later via Chili en Peru naar Colombia waar heel het spul weer verscheept zou worden naar Nederland. Dus toen ik een volvo met een Nederlands kenteken zag staan bij een benzinepomp, er opaf natuurlijk. Ik sprak de rijder, die samen met zijn vrouw in de auto zat, aan maar die eikel zei dus geen stom woord terug en bleef met 2 handen zijn heuptasje vasthouden. Een echte toerist met witte sokken in sandalen, dus daar was ik gauw klaar mee. Meteen stopte een andere niet zo oude volvo en hierin zaten 2 service monteurs en die waren wel spraakzaam.
Wat bleek nu:die volvo's warenmet dezelfde vrachtboot als mijn brommer aangekomen, alleen hadden zij 2 weken speelruimte en hoefde dus niet te wachten, net als ik. Er waren 82 oudere volvo's en 3 service team om te ondersteunen en een dikke volvo met een 2 assige aanhanger met motorblokkenetc. erop, om evt blokwissel toe te passen. Ja, zekerheid voor alles.
Ik heb hun in totaal 3 dagen gezien en gesproken en daar zaten een partij eikels tussen !Een ouder stel reed zelfs met knalgele race-overalls, in de stoet mee. Er waren er ook bij die een jaar of 4 geleden met de volvo naar China gereden waren en nu zat een zo'n kerel met een aardappel in de keel te vertellen van die avonturen die ze toen meegemaakt hadden. Zelf heb ik dat toen bij RTL redelijk goed gevolgd, omdat ik geïnteresseerd was. Die reden dus met een buddy die alles voor hun regelde; zoals s'avonds de auto poetsen en tanken en zorgen voor elke dag een schone onderbroek. Bij alle grensovergangen was organisatie met tolken aanwezig om te helpen. Er reden toen ook verschillende service teams mee en een autotransport oplegger als er eventueel iemand niet meteen geholpen kon worden. Er was er toen een bij die een geclimatiseerde kist in de kofferbak had, zodat hij elke avond een havanna sigaar op de juiste vochtigheid kon roken en een cognacje drinken. Ik weet nog dat Evert van Campen uit Eersel ingevlogen is met een paar onderdelen, omdat ze die niet bij hadden of op waren. En dan zit daar zo'n kerel te vertellen over avonturen, nou die kan voor mij de pot op. Want als je mee zou rijden en uitvallen, dan ben je echt een lozer eerste klas, want dat is bijna onmogelijk. Er was er toen een bij uit Eersel en die is door de harmonie ingehaald omdat hij een wereldprestatie geleverd had ! Wat een SCHIJTZAKKEN.

DE LIFSTER
Ik kwam met een Argentijnse motorrijder aan de praat, die met zijn vrouw en schoonzus op een 125 cc zat, plus de nodige bagage en met 70 kilometer per uur over weg slingerde omdat zijn voorwiel maar net de grond raakte. Dus galant als ik ben, bood aan om zijn schoonzus achterop te nemen tot Trelew. Ik was toch van plan om daar te gaan slapen, in hetzelfde hotel als 2 jaar geleden en dan de andere dag naar de pinquins te gaan kijken. Schoonzus thuis afgezet en ik naar hotel. Ik zou de volgende ochtend naar Punta Tombo gaan, net toen ik wou vertrekken belde de lifster op,dat ze wel mee wilde naar de pinquins. Nou is het toch een doodlopende weg naar daar toe, dus ik moet toch een eind terug en zodoende had ik weer gezelschap. Wat was dat een afknapper die pinquins ! Er zater er inderdaad wel een heleboel, maar die zitten over een strand-strook van een paar honderd kilometer gespreid. En op een punt kon je kijken. Motor parkeren en dan met busje een kilometer mee en dan de rest lopen. En entree betalen natuurlijk en nog discriminatie ook ! Argentijnen 12 pesos en de rest 36 pesos. Dus die Argentijnse maar lachen. Ik vroeg wat gehandicapten moesten betalen, gratis dus, maar ik had mijn invalide parkeer kaart in mijn aanhanger zitten en hij geloofde niet dat ik gehandicapt was. Maar toen ik met mijn broek aan de enkels stond mocht ik toch voor nop binnen. Dus mijn eerste doel om een honderd duizend pinquins aan het fladderen te krijgen is mislukt.

MUSEUM

In Comodore Rivadavia had ik geslapen en getankt entoen op weg naar Patagonia. Na 150 kilometer even gestopt bij een tankstation en een koffie gedronken. Zou na 75 kilometer wel tanken in Puerta La Virgen. Nou mooi niet dus er stond nog niet eens een huis. De kaart eens geraadpleegd en de eerste 250 kilometer was er niks, niemandal.Ik was wel aan mijn lunch toe, had alleen een halve liter lauwe cola bij en een uitgedroogd broodje van 3 dagen oud. Maar na 50 kilometer een bordje museum langs de weg. Alleen een oud huis en een boom waaronder ik mijn cola en broodje op wilde eten. Komt er een vrouwtje naar buiten om te kijken wat er aan de hand was. Ik vertel dat ik honger en dorst heb en bijna niks bij me heb.In het museum heb ik wel te eten en drinken, zei ze. Wat bleek, haar huis was het museum en ze maakte nog eten klaar ook nog. Bleek een Duitse te zijn die al 70 jaar daar woonde in de middel of nowhere en er ook nog een winkeltje op na hield. Met mijn tank benzine haalde ik later de 500 kilometer zonder de yerrycan aan te spreken.

VULKAAN

Net naast Bariloche in Chili, is in het begin vandit jaar een vulkaan tot uitbarting gekomen en die veroorzaakt nogal wat overlast in Argentinie omdat de wind bijna altijd ongeveer west is. Er zijn plaatsen bij waar 30 cm as ligt en als het dan waait zie je niet veel. Dus ik besluit om een paar dagen in Bolson te blijven en daar een dag niksen en wat rondritjes te doen richting Chili. Op een leuke camping eenhutje gepakt voor 2 nachten, maar na 2 nachten bleek dat er zeer slecht zicht was in Bariloche door harde wind en in Bolson was niks aan het handje dus maar een dag langer gebleven. Zaterdag aan gereden en inderdaad in Bariloche was het echt grijs en in Villa de Angostura waar de broer van Maxima een restaurant heeft zou het nog veel erger zijn. Maar mijn doel stond vast ik moest naar Martin. Ik dacht, ik kan daar ook de lunch pakken en dan meteen door naar San Martin de los Andes, om te slapen. Maar het restaurant was alleen s'avonds open en op zondag gesloten. Recht tegenover eenhotel gepakt, pintje en siesta en s'avonds naar TINTO BISTRO van Martin. Hij kwam hoogst persoonlijk zelf de bestelling op nemen, maar hij had gauw in de gaten dat ik een Nederlander was, want hij zei dat zijn vlees gerecht errugg lekker was. Een beetje met hem gepraat, maar hij was erg voorzichtig met zijn uitspraken, hij wist wel dat zijn zus heel populair is in Nederland maar verder niet veel. Leuk menuutje samen gesteld, goed flesje wijn erbij en echt lekker gegeten. Later kwam hij nog aan tafel of het gesmaakt had en hij vroeg of ik met de motor daar was. Ik had mijn motorlaarzen en mijn motorbroek nog aan en hij vertelde dat hij ook motor reed een Yamaha 535. Toen ik vertelde dat ik op de Harley was, vertelde hij dat dat zijn droom was om die ooit nog eens een te hebben. Hij bleef goed aan de praat met mij en ik vertelde volop van mijn reizen. Echt als bikers zitten ouwehoeren, hij is echt een gewone kerel. Toen ik vroeg om wat foto's van hem en mij te maken, vroeg hij wel 3 keer dat die echt privé waren en niet voor andere doelen gebruikt zouden worden. Ik verzekerde hem van mijn onschuld en het was oké. Hij vroeg waar ik sliep en ik zei, daar aan de overkant. Hij vroegom mee naar mijn motor te gaan kijken en natuurlijk daar ook wat foto's van gemaakt. Dus dit doel van mijn reis is geslaagd. Zal hem de foto's mailen en vragen of hij ze doorstuurt naar zijn zus, kan die ook wat op mijn site schrijven.

O ja, het is de gewoonte dat je als je klaar bent met eten, een boodschap op het tafelkleed schrijft en ik had daar geshreven:

MAXIMA ES MI PROXIMA REINA ! Nou dat vond hij geweldig. Afwachten of zijn zus op mijn site schrijft.

Zondag morgen redelijk op tijd vertrokken en de lucht kei blauw en zonnig, richting Chili. Net voor de grensde gravelweggepakt, de zogenaamde 7 meren route. Deweg viel reuze mee en was echt heel mooi. Kon ongeveer 40 kilometer per uur aan houden, hier werd ik ingehaald door een stuk of 10 chileense BMWs GS en de eerste was een partij enthousiast. Toen ik later in San Martin de Los Andes die bikers zag staan met een uitgebreide picnick, ging ik een praatje maken. 'Es ge honger het, schuift mar an, dur is genog', bleek dit Hans van Deurzen te zijn uit Someren. Hij kende mij of had van mij gehoord of gelezen. Hij begeleid hier samen met zijn Argentijnse vriendin groepen motorrijders voor een grote organisatie die reizen verkoopt. Hij rijd voorop en zijn vriendin met auto en aanhanger achteraan, dat is een leuke kostwinning. voor info. kijk de foto's voor mailadres.

Heb hier enkele dagen geleden ook een club van 20 BMWs gezien en uitgebreid gesproken, het waren meest Engelse, maar ook een Duitser, een paar Amerikanen en een Amerikaanse negerin die zelf motor reeed. Zij hadden in 5 maanden vanuit Alaska naar Vuurland gereden op hun eigen motor. Alleen waren zij met 21 motoren vertrokken en is op de eerste dag op de Dalton Hyway vanuit Deadhorse ( die ik met Michaël ook gereden heb ) een van hun dodelijk verongelukt. Dat hakt er toch wel in, vermoed ik.

NEUQEN

Jaik ben er weer geweest en je spreekt het echt uit als neuken, zie foto's. Toen ikvanuit Zapala was op weg naar Neuqen, vroeg ik aan elke fatsoenlijke dame Neuqen en ze wees vooruit, en echt allemaal si si. Zelfs een politie agente zei : si si no problem. Als ik in Nederland dat zou vragen kon ik een klap voor mij hersens krijgen maar hier een en al vriendelijkheid. Alleen toen ik de stad uitreed stonden er2 snollen langs de weg en ik denk dat word leuk. Dus ik vraag neuken en die dozen stuurde mij de andere kant op. Die begrepen er dus helemaal niks van.

TONY SPECIAAL

Wat is dat nou weer, zullen jullie denken.Ik zal het uitleggen, maar het is niet zo netjes !!!!!!!

Ik kom s'avonds in Choele Choel bij een hotel en zeg netjes'buenos tardes' en ik vraag of zij Engels spreekt, gaat mij toch beter af als Spaans. Ik had net zo goed naar madamme Taussou kunnen gaan om te vragen, want zij vertrok geen spier.Dusnog duidelijker vragen, maar geen spier vertrok. Na de derde keer maar in het Spaans verder. Ik had wel geluk met de prijs; die was voor1 persoon de helft van een2 persoons kamer en meestal moet ik voor 2 betalen. Ik vraag naar airco en 'no problem' zegt ze, en ik zeg fijn, want het was echt smoor heet.

Ze geeft mij kamer 27 en ik dus denken dat dat op de 2de verdieping is.Maar daar zijn de kamers 50 tot en met 70. Dus etage lager en hier zijn de kamers 30 tot en met 49. Dus naar beneden en gevraagd waar mijn kamer is. Zij zegt dus; hier op de begane grond.Oké zeg ik, jij ziet mij naar boven strompelen de trap op, dan kun je toch zeggen dat ik verkeerd ben, maar dat begreep zij niet. Kom ik op de kamer: 35 graden en ik kon geen afstand bediening vinden van de airco. Ik 5 minuten liggen klooien om dat ding aan de gang te krijgen, dus ik weer naar de receptie om te vragen. Bleek dat zij vanuit haar balie de airco aan moest zetten. Ik zeg waarom doe je dat dan niet meteen doos, maar ik had dat moeten vragen. Kijk dat is nou klant-ontvriendelijk ten top. Die is klaar voor de Tony special :

Je verwijdert heel voorzichtig de sticker 'gedesinfecteerd', van het toilet, zodat je hem later weer kunt gebruiken.Dan produceer je een lekkere dikke bout enspoelt niet door. Ook je eigen w.c. papier gebruiken, want meestal maken ze aan gebruikte rol een figuurtje of iets dergelijks, zodat ze kunnen zien of er van gebruikt is. Ook de zeepjes keurig laten liggen en alleen het kleine handdoekje gebruiken. s'Avonds goed tafelen en s'morgens nog wat extra bruin gerei erbij. Dan de sticker weer aanbrengen, de wastafel schoon maken, zeepjes en beker weer netjes op hun plaats, zodat het lijkt of er niemand in de badkamer is geweest. Deur dicht en hetlicht uit.